ಅರಾಜಕ ಸ್ಥಿತಿಯ ಮುನ್ನೆಚ್ಚರಿಕೆ ನೀಡುತ್ತಿರುವ ಬೆಳವಣಿಗೆಗಳು

 

ದೇಶದ ಭದ್ರತಾ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ದೊಡ್ಡ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಕುಸಿದಿರುವುದನ್ನು ಸಾಲು ಸಾಲು ಪ್ರಕರಣಗಳು ಸಾಬೀತುಪಡಿಸುತ್ತಿವೆ. ಕಳೆದ  ಒಂದು ವಾರದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 100ರಷ್ಟು ವಿಮಾನಗಳಿಗೆ ಬಾಂಬ್ ಬೆದರಿಕೆಯ ಕರೆ ಬಂದಿದೆ. ರೈಲು ಹಳಿಗಳನ್ನು ತಪ್ಪಿಸುವ  ಪ್ರಕರಣಗಳು ಮತ್ತು ಅದರಿಂದಾಗಿ ಅಪಘಾತಗಳಾಗುತ್ತಿರುವ ಸುದ್ದಿಗಳು ತಿಂಗಳುಗಳಿಂದ  ವರದಿಯಾಗುತ್ತಲೇ ಇವೆ. ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ ಲಾರೆನ್ಸ್ ಬಿಷ್ಣೋಯ್ ಎಂಬ ಘಾತುಕ ಗ್ಯಾಂಗನ್ನು ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರವೇ ಪೋಷಿಸುತ್ತಿದೆಯೇನೋ ಎಂಬ ಅ ನುಮಾನ ಎಲ್ಲೆಡೆ ವ್ಯಕ್ತವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಕೆನಡಾದಲ್ಲಿದ್ದ  ಖಲಿಸ್ತಾನಿ ಪರ ನಾಯಕ ನಿಜ್ಜರ್ ನನ್ನು ಹತ್ಯೆಗೈಯಲು ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರ ಈತನನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡಿದೆಯೇ ಎಂಬ ಚರ್ಚೆಯೂ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಕಳೆದ ಜೂನ್ 18ರಂದು ಹರ್ದೀಪ್ ಸಿಂಗ್ ನಿಜ್ಜರ್  ಎಂಬ ಸಿಕ್ಖ್ ಪ್ರತ್ಯೇಕತಾವಾದಿ ನಾಯಕನನ್ನು ಕೆನಡಾದಲ್ಲಿ ಹತ್ಯೆಗೈಯಲಾಗಿತ್ತು. ಈತನನ್ನು ಭಯೋತ್ಪಾದಕ ಎಂದು  2020ರಲ್ಲಿ ಭಾರತ ಘೋಷಿಸಿತ್ತು. ಭಾರತ ಸರಕಾರದ ಬೆಂಬಲದಿಂದಲೇ ಈತನನ್ನು ಹತ್ಯೆ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ಕೆನಡಾ  ನೇರವಾಗಿ ಆರೋಪಿಸಿದೆ. ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಭಾರತೀಯ ರಾಯಭಾರಿಯನ್ನು ತನಿಖಿಸಲೂ ಮುಂದಾಗಿದೆ. ಇದರ ಬೆನ್ನಿಗೇ  ಬಿಷ್ಣೋಯ್ ಗ್ಯಾಂಗ್‌ನ ಪಾತ್ರದ ಬಗ್ಗೆ ಚರ್ಚೆಗಳೂ ನಡೆಯುತ್ತಿವೆ.

ಲಾರೆನ್ಸ್ ಬಿಷ್ಣೋಯ್ ಗುಜರಾತ್‌ನ ಜೈಲಿನಲ್ಲಿದ್ದಾನೆ. ಈತನನ್ನು ಜೈಲಿನಿಂದ ಹೊರಗೆ ತನಿಖೆಗಾಗಿ ಕರೆದುಕೊಂಡು  ಹೋಗದಂತೆ ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರವೇ ತಡೆಯನ್ನು ವಿಧಿಸಿದೆ. ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದಲ್ಲಿ ಬಾಬಾ ಸಿದ್ದೀಕಿಯನ್ನು ಇತ್ತೀಚೆಗೆ  ಹತ್ಯೆಗೈಯಲಾಯಿತು. ಈತನದೇ ಗ್ಯಾಂಗ್‌ನ ಶಾರ್ಪ್ ಶೂಟರ್‌ಗಳು ಈ ಹತ್ಯೆ ನಡೆಸಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತಿದೆ.  ಆದರೆ, ಈತನನ್ನು ತನಿಖೆಗಾಗಿ ಮುಂಬೈಗೆ ಕರೆತರುವುದಕ್ಕೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಪೊಲೀಸರು ಗುಜರಾತ್ ಜೈಲಿನಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ  ಈತನನ್ನು ವಿಚಾರಣೆ ನಡೆಸಬೇಕಾದ ಸ್ಥಿತಿ ಉಂಟಾಗಿದೆ. ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರ ಈತನಿಗಾಗಿ ಇಂಥದ್ದೊಂದು ನಿಯಮ ಜಾರಿ  ಮಾಡಿರುವುದೇಕೆ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಯೂ ಇದೆ. ಇದು ಈತನನ್ನು ಕಾನೂನು ಕ್ರಮಗಳಿಂದ ರಕ್ಷಿಸುವ ದುರುದ್ದೇಶದಿಂದ  ಮಾಡಲಾದ ರಕ್ಷಣಾ ಕವಚ ಎಂಬ ಅಭಿಪ್ರಾಯವೂ ಇದೆ. ಇದರ ನಡುವೆಯೇ,

ಉತ್ತರ ಭಾರತದ ಹಲವು ಕಡೆ ಮುಸ್ಲಿಮ್ ವಿರೋಧಿ ಮತ್ತು ಪ್ರವಾದಿ ನಿಂದನೆಯ ಘಟನೆಗಳು ವರದಿಯಾಗುತ್ತಲೇ ಇವೆ.  ಉತ್ತರಾಖಂಡದ ಕಾನ್ವಾರ್ ಪ್ರದೇಶದ ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳ ಸಂಘವು ಮುಸ್ಲಿಮರಿಗೆ ಜೀವ ಬೆದರಿಕೆ ಹಾಕಿದೆ. ಈ ವರ್ಷದ ಅಂತ್ಯಕ್ಕೆ  ಜಾಗ ಖಾಲಿ ಮಾಡುವಂತೆ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ನೀಡಿದೆ. ಮುಸ್ಲಿಮರಿಗೆ ಬಾಡಿಗೆಗೆ ಮನೆ ನೀಡಿದ ಮಾಲಕರಿಗೂ ಧಮಕಿ ಹಾಕಿದೆ.  ಮುಸ್ಲಿಮರಿಗೆ ಮನೆ ಬಾಡಿಗೆ ನೀಡಿರುವ ಮಾಲಕರು ಮುಸ್ಲಿಮರನ್ನು ಹೊರಹಾಕದಿದ್ದರೆ 10 ಸಾವಿರ ರೂಪಾಯಿ ದಂಡ  ವಿಧಿಸುವುದಾಗಿ ಬೆದರಿಕೆ ಹಾಕಿದೆ. ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ ಯತಿ ನರಸಿಂಗಾನಂದ  ಎಂಬವರು ಸುಪ್ರೀಮ್ ಕೋರ್ಟ್ ನ  ಆದೇಶಕ್ಕೆ  ಕಿಂಚಿತ್ ಬೆಲೆಯನ್ನೂ ನೀಡದೇ ಪ್ರವಾದಿ ನಿಂದನೆ ಮತ್ತು ಮುಸ್ಲಿಮ್ ನಿಂದನೆಯನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಾರೆ.

ಸದ್ಯ ದೇಶದಲ್ಲಿ ದ್ವೇಷ ಭಾಷಣವೆಂಬುದು ಸಹಜ ಬೆಳವಣಿಗೆಯಾಗುತ್ತಿದೆ. ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶದ ಬಹ್ರೆಚ್  ನಲ್ಲಿ ನಡೆದ  ಕೋಮುಗಲಭೆಯ ಬಳಿಕ ಆರೋಪಿ ಮುಸ್ಲಿಮರ ಮನೆಗಳನ್ನು ಧ್ವಂಸಗೊಳಿಸಲಾದ ದೃಶ್ಯಗಳು ಸೋಶಿಯಲ್  ಮೀಡಿಯಾದಲ್ಲಿ ಹರಿದಾಡುತ್ತಿವೆ. ಆರೋಪಿಗಳ ಮನೆ ಧ್ವಂಸ ಮಾಡುವುದನ್ನು ಕಾನೂನುಬಾಹಿರ ಎಂದು ಸುಪ್ರೀಮ್  ಕೋರ್ಟ್ ತೀರ್ಪಿತ್ತ ಬಳಿಕ ನಡೆದಿರುವ ಈ ಘಟನೆಯು ನ್ಯಾಯಾಂಗದ ಮಹತ್ವ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತಿರುವುದನ್ನು  ಸೂಚಿಸುವಂತಿದೆ. ಅಂದಹಾಗೆ,

ಬಾಂಬ್  ಬೆದರಿಕೆ ಎಂಬುದು ವಿಮಾನಯಾನ ಕಂಪೆನಿಗಳ ಪಾಲಿಗೆ ಅತೀ ದುಬಾರಿ ಖರ್ಚಿನ ಸಂಗತಿಯಾಗಿದೆ. ನಿಲ್ದಾಣದಿಂದ ಹೊರಟುಹೋದ ವಿಮಾನವು ಬಾಂಬ್ ಬೆಂದರಿಕೆಯ ಕಾರಣದಿಂದ ತುರ್ತು ಭೂಸ್ಪರ್ಶ ಮಾಡುವುದಕ್ಕೆ, ಅಪಾರ  ಇಂಧನವನ್ನು ಖಾಲಿ ಮಾಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಮುಂಬೈಯಿಂದ  ಅಮೇರಿಕಾದ ನ್ಯೂಯಾರ್ಕ್ ಗೆ  ತೆರಳುತ್ತಿದ್ದ ಎಐ117 ವಿಮಾನವು ಕಳೆದವಾರ ಬಾಂಬ್ ಬೆದರಿಕೆಯ ಕಾರಣ ತುರ್ತು ಭೂಸ್ಪರ್ಶ ಮಾಡಿತ್ತು. ಪ್ರಯಾಣಿಕರೂ ಅವರ ಲಗೇಜ್‌ಗಳೂ  ಸೇರಿದಂತೆ ಇಂಥ ವಿಮಾನಗಳ ತೂಕ 450 ಟನ್‌ನಷ್ಟಿರುತ್ತದೆ. ಅದು ತುರ್ತು ಭೂಸ್ಪರ್ಶ ಮಾಡಬೇಕೆಂದರೆ, 100 ಟನ್  ಇಂಧನವನ್ನು ಖಾಲಿ ಮಾಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಪ್ರತೀ ಟನ್ ಇಂಧನಕ್ಕೆ ಒಂದು ಲಕ್ಷ ರೂಪಾಯಿ ಬೆಲೆಯಿದೆ. ಕೇವಲ ಇಂಧನ  ಖರ್ಚನ್ನೇ ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕಿದರೂ ತುರ್ತು ಭೂಸ್ಪರ್ಶದಿಂದಾಗಿ ಒಂದು ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿ ನಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ. ಇದಲ್ಲದೇ ವಿಮಾನವನ್ನು ತಪಾಸಿಸಬೇಕೆಂದರೆ ಅದರಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರಯಾಣಿಕರನ್ನು ಇಳಿಸಿ ವಿವಿಧ ಹೊಟೇಲುಗಳಿಗೆ ರವಾನಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.  ಪ್ರಯಾಣಿಕರಿಗೆ ಆಹಾರದ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಮಾಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲದೇ, ಬೇರೆ ವಿಮಾನದ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನೂ  ಮಾಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಇವೆಲ್ಲವೂ ಸೇರಿದರೆ ಒಂದು ಬಾಂಬ್ ಬೆದರಿಕೆಯಿಂದ ವಿಮಾನಯಾನ ಸಂಸ್ಥೆಗೆ ಆಗುವ ಖರ್ಚು  ಮೂರು ಕೋಟಿಯನ್ನೂ ಮೀರಿದ್ದು ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇದು ಒಂದು ವಿಮಾನದಿಂದಾಗುವ ನಷ್ಟ. ಹಾಗಿದ್ದರೆ 100 ವಿಮಾನಗಳಿಗೆ ಹಾಕಲಾದ ಬಾಂಬ್ ಬೆದರಿಕೆಯಿಂದ ವಿಮಾನಯಾನ ಸಂಸ್ಥೆಗೆ ಆಗಿರುವ ನಷ್ಟ ಎಷ್ಟಿರಬಹುದು? ಪದೇಪದೇ  ಇಂಥ ಬಾಂಬ್ ಬೆದರಿಕೆಯ ಕರೆ ಬರಲು ಕಾರಣವೇನು? ಕಳೆದವಾರ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಇನ್‌ಸ್ಟಿಟ್ಯೂಟ್ ಆಫ್ ಟೆಕ್ನಾಲಜಿ  ಹಾಗೂ ಬಿ.ಎಂ.ಎಸ್. ಕಾಲೇಜುಗಳಿಗೆ ಬಾಂಬ್ ಬೆದರಿಕೆಯ ಈಮೇಲ್ ಬಂದಿತ್ತು. ಬಳಿಕ ಪೊಲೀಸರು ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳದ  ಡಾರ್ಜಿಲಿಂಗ್ ಜಿಲ್ಲೆಯ ದೀಪಾಂಜನ್ ಮಿಶ್ರಾನನ್ನು ಬಂಧಿಸಿದರು. ನಿರುದ್ಯೋಗದ ಹತಾಶೆ ಇಂಥದ್ದನ್ನು ಯುವಸಮೂಹ ದಿಂದ ಮಾಡಿಸುತ್ತಿದೆಯೇ?

ದೇಶದ ಕಾನೂನು ಸುವ್ಯವಸ್ಥೆ ಕುಸಿದಿದೆ ಎಂಬ ಭಾವ ಹರಡತೊಡಗುವುದೆಂದರೆ, ಅಪರಾಧ ಪ್ರಕರಣಗಳಿಗೆ ವೇದಿಕೆ  ಸಿದ್ಧಗೊಳ್ಳುವುದು ಎಂದರ್ಥ. ಹೀಗಾದರೆ ಸಮಾಜಘಾತುಕರು ಮತ್ತೆ ತಲೆ ಎತ್ತುತ್ತಾರೆ. ಕಾನೂನು ಭಂಜಕ  ಕೃತ್ಯಗಳಿಗಿಳಿಯುತ್ತಾರೆ. ಇದರಿಂದ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರು ಭಯದಲ್ಲೇ  ಬದುಕಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಬಿಷ್ಣೋಯ್ ಗ್ಯಾಂಗ್‌ನ ಸುತ್ತ  ಕೇಳಿಬರುತ್ತಿರುವ ಸುದ್ದಿಗಳನ್ನು ನೋಡುವಾಗ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯೇ ಈ ಅರಾಜಕ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ವೇದಿಕೆ ಸಜ್ಜು ಮಾಡುತ್ತಿರುವಂತೆ  ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ. ಸಿಕ್ಖ್ ಪ್ರತ್ಯೇಕತಾವಾದಿ ನಾಯಕನಾಗಿದ್ದ ಬಿಂದ್ರನ್ ವಾಲೆಯನ್ನು ಆಗಿನ ಪ್ರಧಾನಿ ಇಂದಿರಾ ಗಾಂಧಿಯವರೂ  ಹೀಗೆಯೇ ಬಳಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರು ಎಂಬ ಅಭಿಪ್ರಾಯವಿದೆ. ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಆತ ಸರಕಾರಕ್ಕೆ ತಲೆ ನೋವಾಗುವಂತೆ ಬೆಳೆದ.  ಕೊನೆಗೆ ಬ್ಲೂಸ್ಟಾರ್ ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆಯ ಮೂಲಕ ಆತನ ಹತ್ಯೆಗೆ ಇಂದಿರಾ ಕಾರಣವಾದರು. ಆದರೆ ಅದೇ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ  ಆತನ ಬೆಂಬಲಿಗರು ಇಂದಿರಾ ಗಾಂಧಿಯನ್ನೂ ಹತ್ಯೆಗೈದರು. ಅಪರಾಧಿಗಳನ್ನು ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಸ್ವಲಾಭಕ್ಕೆ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿದರೆ  ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಅವರು ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಮೇಲೆಯೇ ಸವಾರಿ ನಡೆಸುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಇದನ್ನು ಉದಾಹರಣೆಯಾಗಿ ಎತ್ತಿಕೊಳ್ಳ  ಬಹುದು.

ಒಂದುಕಡೆ, ನಾಗರಿಕ ಸಂಘರ್ಷಕ್ಕೆ ಅಥವಾ ಕೋಮುಗಲಭೆಗೆ ಪ್ರಚೋದನೆ ನೀಡುವ ಬೆಳವಣಿಗೆಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿರುವುದು  ಮತ್ತು ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆ, ಕಾನೂನಿನ ಭಯವೇ ಇಲ್ಲದೇ ಬಾಂಬ್ ಬೆದರಿಕೆಯ ಕರೆಗಳು ಬರುತ್ತಿರುವುದು ಸಂಭಾವ್ಯ ಅಪಾಯದ ಸೂಚನೆಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತಿದೆ. ಅತ್ಯಂತ ಸುರಕ್ಷಿತವೆನ್ನಲಾಗುತ್ತಿರುವ ರೈಲು ಹಳಿಗಳಿಗೂ ಈಗ ಭಯ ಆವರಿಸಿದೆ.  ಇವೆಲ್ಲ ಕ್ಷುಲ್ಲಕ ಘಟನೆ ಗಳಲ್ಲ. ಅರಾಜಕ ಸ್ಥಿತಿಯೊಂದರ ಮುನ್ಸೂಚನೆಯಂತೆ ಇವನ್ನೆಲ್ಲ ನೋಡಬೇಕಾಗಿದೆ. ತನ್ನ ಗುರಿ  ಸಾಧನೆಗಾಗಿ ಪ್ರಭುತ್ವವೇ ಘಾತಕ ಗ್ಯಾಂಗ್‌ಗಳನ್ನು ಸಾಕುವುದು ಹೇಗೆ ಅಪಾಯಕಾರಿಯೋ ದೇಶದೊಳಗೆ ಧರ್ಮದ್ವೇಷವನ್ನು  ಬಿತ್ತುತ್ತಾ ಮತ್ತು ಗಲಭೆಗೆ ಪ್ರಚೋದನೆ ಕೊಡುತ್ತಾ ಸಾಗುವ ಬೆಳವಣಿಗೆಗಳೂ ಅಪಾಯಕಾರಿಯೇ. ಇವೆರಡೂ  ಅಂತಿಮವಾಗಿ ನಾಗರಿಕ ಸಮಾಜದ ಮೇಲೆ ಪ್ರಭುತ್ವದ ಹಿಡಿತವನ್ನು ಸಡಿಲಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ. ಹಾಗಾದಾಗ ಕಾನೂನು  ಸುವ್ಯವಸ್ಥೆಗಾಗಿ ಖಜಾನೆಯಲ್ಲಿರುವ ಹಣವನ್ನು ಖರ್ಚು ಮಾಡಬೇಕಾದ ಒತ್ತಡವನ್ನು ತಂದಿಡುತ್ತದೆ. ಇದರಿಂದ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ  ಕುಂಠಿತಗೊಂಡು  ಉತ್ಪಾದನೆ ಸ್ಥಗಿತಗೊಳುತ್ತದೆ. ಸದಾ ಭೀತಿಯಲ್ಲಿರುವ ಸಮೂಹದಿಂದ ನಿರ್ಮಾಣಾತ್ಮಕ ಆಲೋಚನೆ  ಸಾಧ್ಯವೂ ಇಲ್ಲ.

ಆದ್ದರಿಂದ ಕಾನೂನು ಸುವ್ಯವಸ್ಥೆಗೆ ತೊಡಕಾಗುವವರನ್ನು ಸರಕಾರ ನಿರ್ದಾಕ್ಷಿಣ್ಯವಾಗಿ ಮಟ್ಟ ಹಾಕಬೇಕು. ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ  ಭಯಮುಕ್ತ ಮತ್ತು ದ್ವೇಷ ಮುಕ್ತ ವಾತಾವರಣವನ್ನು ಉಂಟು ಮಾಡಬೇಕು.

ಇಸ್ರೇಲ್, ಹಮಾಸ್ ಮತ್ತು ವಿಮೋಚನಾ ಹೋರಾಟ

 

ನಿಯಮಗಳಿರುವುದೇ ಮುರಿಯುವುದಕ್ಕೆ ಎಂಬ ದುರಹಂಕಾರಿ ನೀತಿಯನ್ನು ಇಸ್ರೇಲ್ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡು ದಶಕಗಳಾದುವು. 1948ರಲ್ಲಿ ಇಸ್ರೇಲ್ ರಾಷ್ಟ್ರ  ಸ್ಥಾಪನೆಯಾಗುವ ಹಿಂದಿನ ದಿನದಿಂದಲೇ ಈ ನೀತಿಯನ್ನು ಅದು  ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡೇ ಬಂದಿದೆ. ಇದೀಗ ಈ ದುರಹಂಕಾರ ಎಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು ತಲುಪಿದೆಯೆಂದರೆ, ಲೆಬನಾನ್‌ನಲ್ಲಿ  ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯೇ ನಿಯೋಜಿಸಿರುವ ಶಾಂತಿ ಪಾಲನಾ ಪಡೆಯ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ನಡೆಸಿದೆ. ಸುಮಾರು 50 ರಾಷ್ಟ್ರಗಳ 10  ಸಾವಿರ ಯೋಧರು ಲೆಬನಾನ್‌ನ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾಗದಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ. ಇದರಲ್ಲಿ ಇಟಲಿಯ ಸಾವಿರ ಯೋಧರಿದ್ದಾರೆ. ಫ್ರಾನ್ಸ್ನ 700  ಯೋಧರಿದ್ದಾರೆ. 1978ರ ಬಳಿಕದಿಂದ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಶಾಂತಿಪಾಲನಾ ಪಡೆ ಲೆಬನಾನ್‌ನ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಬೀಡುಬಿಟ್ಟಿದೆ.  

1982ರಲ್ಲಿ ಲೆಬನಾನ್‌ನ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ಮಾಡಿದ ಇಸ್ರೇಲ್ ದಕ್ಷಿಣ ಲೆಬನಾನನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡಿತ್ತು. ಈ ಬಗೆಯ  ದಾಳಿಯನ್ನು ಪ್ರತಿರೋಧಿಸಿಯೇ ಹಿಝ್ಬುಲ್ಲಾ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡಿತು. ದಕ್ಷಿಣ ಲೆಬನಾನನ್ನು ಮರಳಿ ವಶಪಡಿಸುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಅದು  ನಿರಂತರ ಪ್ರತಿರೋಧವನ್ನು ಒಡ್ಡುತ್ತಾ ಬಂತು. 2000ನೇ ಇಸವಿಯಲ್ಲಿ ಇಸ್ರೇಲ್ ಈ ಜಾಗದಿಂದ ಹಿಂದೆ ಸರಿಯಿತು.  2006ರಲ್ಲಿ ಇಸ್ರೇಲ್ ಮತ್ತು ಹಿಝ್ಬುಲ್ಲಾ ನಡುವೆ 5 ವಾರಗಳ ತನಕ ಸಂಘರ್ಷ ನಡೆಯಿತು ಮತ್ತು ಆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ  ಮಧ್ಯಸ್ಥಿಕೆ ವಹಿಸಿ ಸಂಘರ್ಷ ಕೊನೆಗೊಳಿಸಿದ್ದೇ  ಈ ಶಾಂತಿ ಪಾಲನಾ ಪಡೆ. ಈ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಇಸ್ರೇಲ್ ಮತ್ತು ಲೆಬನಾನ್  ನಡುವೆ ಘರ್ಷಣೆ ಉಂಟಾಗದಂತೆ  ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವುದೇ ಈ ಪಡೆಯ ಜವಾಬ್ದಾರಿ. ಇದೀಗ ಈ ಪಡೆಯ ಮೇಲೆಯೇ  ಇಸ್ರೇಲ್ ದಾಳಿ ನಡೆಸುವ ಸಾಹಸ ಮಾಡಿದ್ದು, ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆ ಖಂಡಿಸಿದೆ. ಇಸ್ರೇಲ್‌ನ ಪ್ರಬಲ ಬೆಂಬಲಿಗ ರಾಷ್ಟçವಾದ ಇಟಲಿ  ಇದೇ ಮೊದಲ ಬಾರಿಯೆಂಬಂತೆ  ಇಸ್ರೇಲ್ ಪ್ರಧಾನಿ ನೇತನ್ಯಾಹು ಅವರೊಂದಿಗೆ ದೂರವಾಣಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿ  ಅಸಮಾಧಾನ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆ, ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಪ್ರಧಾನ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿ ಗುಟೆರಸ್ ಅವರಿಗೆ ಇಸ್ರೇಲ್  ಪ್ರವೇಶ ನಿರ್ಬಂಧ ಹೇರಿದೆ. ಬಹುಶಃ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲೇ  ಮೊದಲ ಬಾರಿ ಇಂಥದ್ದೊಂದು  ಘಟನೆ ನಡೆದಿದೆ  ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ನಿಯಮಗಳನ್ನಷ್ಟೇ ಉಲ್ಲಂಘಿಸುವುದಲ್ಲ, ಜೊತೆಗೇ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಪ್ರಧಾನ  ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಯನ್ನೇ ತಿರಸ್ಕರಿಸುವ ದಾರ್ಷ್ಟ್ಯವನ್ನು ಇಸ್ರೇಲ್ ತೋರಿದೆ. ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ,

ಜೆರುಸಲೇಮ್‌ನಿಂದ  ಸಿರಿಯಾದ ರಾಜಧಾನಿ ಡಮಾಸ್ಕಸ್ ವರೆಗೆ ವ್ಯಾಪಿಸಿರುವ ವಿಶಾಲ ಯಹೂದಿ ರಾಷ್ಟ್ರ  ಸ್ಥಾಪನೆಯೇ  ನಮ್ಮ ಅಂತಿಮ ಗುರಿ ಎಂದು ಇಸ್ರೇಲ್ ಹಣಕಾಸು ಸಚಿವ ಬೆಝಾಲೆಲ್ ಸ್ಮಾಟ್ರಿಚ್ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಈ ವಿಶಾಲ ಯಹೂದಿ  ರಾಷ್ಟ್ರದಲ್ಲಿ ಫೆಲೆಸ್ತೀನ್ ಸಂಪೂರ್ಣ ಒಳಗೊಳ್ಳಲಿದೆ ಎಂದೂ ಅವರು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಹಾಗೆಯೇ, ಲೆಬನಾನ್, ಇರಾನ್, ಈಜಿ ಪ್ಟ್ ಮತ್ತು ಸೌದಿ ಅರೇಬಿ ಯಾದ ವಿವಿಧ ಭಾಗಗಳು ಈ ರಾಷ್ಟ್ರದ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯೊಳಗೆ ಬರಲಿದೆ ಎಂದೂ ಅವರು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ.  ಸದ್ಯ ಪಶ್ಚಿಮೇಶ್ಯಾದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಸಂಘರ್ಷವನ್ನು ನೋಡಿದರೆ, ಇಸ್ರೇಲ್ ತನ್ನ ಈ ವಿಶಾಲ ರಾಷ್ಟçದ ಗುರಿಯೆಡೆಗೆ  ದೃಷ್ಟಿ ನೆಟ್ಟಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನೇ ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಅದು ಒಂದುಕಡೆ ಅತಿಥಿಯಾಗಿ ಇರಾನ್‌ಗೆ ಆಗಮಿಸಿದ್ದ ಹಮಾಸ್ ನಾಯಕ  ಇಸ್ಮಾಈಲ್ ಹನಿಯ್ಯರನ್ನು ಮೋಸದಿಂದ ಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿದೆ. ಇರಾನಿನ ಉನ್ನತ ಕಮಾಂಡರ್‌ಗಳನ್ನು ಲೆಬನಾನ್ ಮತ್ತು  ಸಿರಿಯಾದಲ್ಲಿ ಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿದೆ. ಅಝರ್ ಬೈಜಾನ್‌ನಿಂದ ಹಿಂತಿರುಗುತ್ತಿದ್ದ ವೇಳೆ ಇರಾನ್‌ನ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಇಬ್ರಾಹೀಮ್  ರಈಸಿಯು ನಿಗೂಢವಾಗಿ ಸಾವಿಗೀಡಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಅವರು ಪ್ರಯಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಹೆಲಿಕಾಪ್ಟರ್ ಪತನವಾಗಿರುವುದು ತೋರಿಕೆಯ  ಕಾರಣವಾಗಿದ್ದರೂ ಆಂತರಿಕವಾಗಿ ಈ ಪತನದ ಹಿಂದೆ ಇಸ್ರೇಲ್‌ನ ಸಂಚು ಇದೆ ಎಂಬ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಇದೆ. ಇರಾನ್  ಅಧ್ಯಕ್ಷರು ಪೇಜರ್ ಬಳಸುತ್ತಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಇಸ್ರೇಲ್ ಸ್ಫೋಟಿಸಿರುವುದೇ ಹೆಲಿಕಾಪ್ಟರ್ ಪತನಕ್ಕೆ ಕಾರಣ  ಎಂಬುದಾಗಿ ಇರಾನ್‌ನ ಪ್ರಮುಖ ನಾಯಕರೇ ಶಂಕಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಆಧಾರವಾಗಿ, ಲೆಬನಾನ್‌ನಲ್ಲಿ ಸಾವಿರಾರು  ಪೇಜರ್‌ಗಳು ಸ್ಫೋಟಗೊಂಡದ್ದು ಮತ್ತು ಹಿಝ್ಬುಲ್ಲಾಯೋಧರಿಗೆ ಭಾರೀ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಹಾನಿ ತಟ್ಟಿದ್ದನ್ನು  ಉದಾಹರಣೆಯಾಗಿ ನೀಡಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಈ ಪೇಜರ್ ಸ್ಫೋಟದಲ್ಲಿ ಲೆಬನಾನ್‌ನಲ್ಲಿರುವ ಇರಾನಿನ ರಾಯಭಾರಿಗೂ  ಗಾಯವಾಗಿತ್ತು. ಇದರ ಜೊತೆಜೊತೆಗೇ ಸಿರಿಯಾದ ಮೇಲೆ ಇಸ್ರೇಲ್ ಆಗಾಗ ವೈಮಾನಿಕ ದಾಳಿ ನಡೆಸುತ್ತಲೇ ಬಂದಿದೆ.  ಫೆಲೆಸ್ತೀನಿಯರನ್ನಂತೂ ಕಳೆದ 7 ದಶಕಗಳಿಂದ ಕೈದಿಗಳಂತೆ ನಡೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ. ಫೆಲೆಸ್ತೀನಿ ಭೂಭಾಗವನ್ನು ಕಬಳಿಸುತ್ತಾ  ಮತ್ತು ಆ ಕಬಳಿಸಿದ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಯಹೂದಿಯರಿಗೆ ಮನೆ ನಿರ್ಮಿಸಿಕೊಟ್ಟು ವಾಸ ಮಾಡಿಸುತ್ತಾ ದೇಶ ವಿಸ್ತರಣೆಯಲ್ಲಿ  ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ. ಇದನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆ ಪಾಸು ಮಾಡಿದ ನಿರ್ಣಯಗಳಿಗೆ ಲೆಕ್ಕಮಿತಿಯಿಲ್ಲ. ಆದರೆ, 

ಪ್ರತಿ  ನಿರ್ಣಯವನ್ನು ಇಸ್ರೇಲ್ ಕಾಲ ಕಸದಂತೆ ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತಲೇ ಬಂದಿದೆ. ಕಳೆದ ಒಂದು ವರ್ಷದಲ್ಲಂತೂ ಅದು ಫೆಲೆಸ್ತೀನ್  ಮೇಲೆ ಮಾಡಿರುವ ದಾಳಿ ಅತಿಕ್ರೂರ ಮತ್ತು ಹೇಯವಾದುದು ಅನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಪುರಾವೆಗಳ ಅಗತ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ. 2023  ಅಕ್ಟೋಬರ್ 7ರಂದು ಇಸ್ರೇಲ್ ಮೇಲೆ ಹಮಾಸ್ ದಾಳಿ ನಡೆಸಿದ ಬಳಿಕದಿಂದ ಇಸ್ರೇಲ್ 42 ಸಾವಿರ ಫೆಲೆಸ್ತೀನಿಯರನ್ನು  ಹತ್ಯೆಗೈದಿದೆ. ಸುಮಾರು ಒಂದು ಲಕ್ಷದಷ್ಟು ಮಂದಿ ಗಾಯಗೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಲಕ್ಷಾಂತರ ಮಂದಿ ನಿರ್ವಸಿತರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಕೇವಲ  ಒಂದೇ ವರ್ಷದೊಳಗೆ ಇಸ್ರೇಲ್ ಇಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಫೆಲೆಸ್ತೀನಿಯರ ಹತ್ಯಾಕಾಂಡ ನಡೆಸಿರಬಹುದಾದರೆ, ಕಳೆದ 7  ದಶಕಗಳಲ್ಲಿ ಅದು ಇನ್ನೆಷ್ಟು ಸಾವು-ನೋವಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗಿರಬಹುದು? ಅದು ಫೆಲೆಸ್ತೀನ್ ಎಂಬ ರಾಷ್ಟ್ರ ಸ್ಥಾಪನೆಯನ್ನೇ  ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿಲ್ಲ. ಈ ದುರಹಂಕಾರವನ್ನು ಪ್ರತಿಭಟಿಸಿಯೇ ಫೆಲೆಸ್ತೀನಿಯರು ವಿವಿಧ ಪ್ರತಿರೋಧ ತಂಡಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು  ಹೋರಾಡುತ್ತಾ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ. ಯಾಸಿರ್ ಅರಫಾತ್ ನೇತೃತ್ವದ ಫೆಲೆಸ್ತೀನ್ ವಿಮೋಚನಾ ಸಂಘಟನೆ ಇದರಲ್ಲಿ ಒಂದಾದರೆ,  ಶೈಕ್ ಯಾಸೀನ್ ನೇತೃತ್ವದ ಹಮಾಸ್ ಇನ್ನೊಂದು. ಫೆಲೆಸ್ತೀನನ್ನು ಇಸ್ರೇಲ್‌ನಿಂದ ವಿಮೋಚನೆಗೊಳಿಸುವುದನ್ನೇ ಈ  ಎರಡೂ ಗುಂಪುಗಳು ತಮ್ಮ ಗುರಿಯಾಗಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ. ಆ ಕಾರಣದಿಂದಲೇ,

 ಈ ಎರಡೂ ಗುಂಪುಗಳು ಇಸ್ರೇಲ್‌ನ  ಜೊತೆಗಲ್ಲದೇ ಜಗತ್ತಿನ ಇನ್ನಾವ ರಾಷ್ಟ್ರದ ವಿರುದ್ಧವೂ ಹೋರಾಡಿಲ್ಲ. ಇಸ್ರೇಲ್‌ನ ಹಿಡಿತದಿಂದ ಫೆಲೆಸ್ತೀನನ್ನು ವಿಮೋಚ ನೆಗೊಳಿಸುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಇವು ಸಂದರ್ಭಾನುಸಾರ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರವನ್ನೂ ಬಳಸಿವೆ, ಸತ್ಯಾಗ್ರಹವನ್ನೂ ನಡೆಸಿವೆ. ಆದರೆ, ಇಸ್ರೇಲ್  ಬರೇ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರದ ಮೂಲಕವೇ ಉತ್ತರಿಸುತ್ತಾ ಬಂದಿದೆ. ತಮ್ಮ ತಾಯ್ನಾಡಿನ ವಿಮೋಚನೆಗಾಗಿ ಹೋರಾಡಿದವರನ್ನೇ  ಭಯೋತ್ಪಾದಕರು ಎಂದು ಮುದ್ರೆಯೊತ್ತುತ್ತಾ ಮತ್ತು ಜಗತ್ತನ್ನು ಹಾಗೆಯೇ ನಂಬಿಸುತ್ತಲೂ ಇದೆ. ಫೆಲೆಸ್ತೀನ್ ಭೂಭಾಗದಲ್ಲಿ  1948ರಲ್ಲಿ ದಿಢೀರ್ ಆಗಿ ಉದ್ಭವವಾದ ಇಸ್ರೇಲ್ ಆ ಬಳಿಕ ಫೆಲೆಸ್ತೀನಿಯರನ್ನು ಹೊರದಬ್ಬುವುದನ್ನೇ ಘೋಷಿತ  ನೀತಿಯಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸಿರುವಾಗ, ಅದನ್ನು ಪ್ರತಿಭಟಿಸಿ ನಡೆಯುವ ಹೋರಾಟಗಳಲ್ಲಿ ವೈವಿಧ್ಯತೆ ಇರಬಾರದು ಎಂದು  ನಿರೀಕ್ಷಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಅರ್ಥವೂ ಇಲ್ಲ. ಬ್ರಿಟಿಷರ ವಿರುದ್ಧ ನಮ್ಮದೇ ನೆಲದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡ ವಿಮೋಚನಾ ಹೋರಾಟದಲ್ಲೂ ಈ  ವೈವಿಧ್ಯತೆಗಳಿದ್ದುವು. ಗಾಂಧೀಜಿ ಆ ಹೋರಾಟದ ಒಂದು ಮುಖವಾದರೆ, ಬೋಸ್, ಭಗತ್‌ಸಿಂಗ್ ಅದರ ಇನ್ನೊಂದು  ಮುಖ. ಇವರಾರೂ ಭಾರತೀಯರ ಪಾಲಿಗೆ ಭಯೋತ್ಪಾದಕರಲ್ಲ. ಹೆಮ್ಮೆಯ ಸ್ವಾತಂತ್ರ‍್ಯ ಯೋಧರು. ಆದರೆ ಬ್ರಿಟಿಷರು  ಇದೇ ಭಗತ್ ಸಿಂಗ್, ರಾಮ್ ಪ್ರಸಾದ್ ಬಿಸ್ಮಿಲ್ ಮುಂತಾದ ಅನೇಕರನ್ನು ಭಯೋತ್ಪಾದಕರೆಂದು ಕರೆದು ನೇಣಿಗೆ  ಹಾಕಿದರು. ಇದೇ ಬ್ರಿಟಿಷರ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಡುವುದಕ್ಕೆ ಸುಭಾಷ್ ಚಂದ್ರ ಬೋಸ್‌ರು ಸೇನೆಯನ್ನೇ ಕಟ್ಟಿದರು. ಫೆಲೆಸ್ತೀನ್  ವಿಮೋಚನೆಗಾಗಿ ಹೋರಾಡುತ್ತಿರುವ ವಿವಿಧ ಗುಂಪುಗಳು ತಮ್ಮ ಗುರಿ ಸಾಧನೆಗಾಗಿ ಭಿನ್ನ ಭಿನ್ನ ದಾರಿಗಳನ್ನು  ಅವಲಂಬಿಸಿದೆ. ಈ ದಾರಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯ ತಾಳುವುದು ತಪ್ಪಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಆ ವಿಮೋಚನಾ ಹೋರಾಟವನ್ನೇ ಅಪರಾಧಿ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಿಸುವುದು ಮತ್ತು ಇಸ್ರೇಲನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸುವುದು ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಭಾರತೀಯ ಸ್ವಾತಂತ್ರ‍್ಯ  ಹೋರಾಟವನ್ನೇ ಕಟಕಟೆಯಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿದಂತೆ. ಹಮಾಸನ್ನು ತೋರಿಸಿ ಇಸ್ರೇಲ್ ತನ್ನ ಕ್ರೌರ್ಯವನ್ನು ಸಮರ್ಥಿಸುತ್ತಿದೆ. ಆದರೆ,

  1948ರಲ್ಲಿ ಇಸ್ರೇಲ್ ರಾಷ್ಟ್ರ  ಸ್ಥಾಪನೆಯಾಗುವಾಗ ಹಮಾಸ್ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಇಸ್ರೇಲ್‌ನ ಅನ್ಯಾಯವನ್ನು ಮತ್ತು  ಫೆಲೆಸ್ತೀನಿಯರ ಅಸಹಾಯಕತೆಯನ್ನು ಕಂಡೂ ಕಂಡೂ ರೋಸಿ ಹೋಗಿ ಸುಮಾರು 4 ದಶಕಗಳ ಬಳಿಕ 1987ರ  ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸ್ಥಾಪನೆಯಾದ ಗುಂಪು ಇದು. ಫೆಲೆಸ್ತೀನಿಯರ ಸ್ವತಂತ್ರ ರಾಷ್ಟ್ರದ ಹಕ್ಕನ್ನು ಇಸ್ರೇಲ್ ಮಾನ್ಯ ಮಾಡಿರುತ್ತಿದ್ದರೆ ಈ  ಹಮಾಸ್‌ನ ಸೃಷ್ಟಿ ಆಗುತ್ತಲೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ, ಇಸ್ರೇಲ್ ತನ್ನ ಪ್ರಚಾರ ಬಲದಿಂದ ಫೆಲೆಸ್ತೀನ್ ವಿಮೋಚನಾ  ಹೋರಾಟವನ್ನೇ ಅಪರಾಧಿ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಿಸುವ ತಂತ್ರ ಹೆಣೆದಿದೆ. ಆದರೆ, ಇಸ್ರೇಲ್ ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದು ಪರಮ ಅನ್ಯಾಯ  ಅನ್ನುವುದನ್ನು ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ನೂರಾರು ಠರಾವುಗಳೇ ಹೇಳುತ್ತಿವೆ.

ಸುಳ್ಳು ಸುದ್ದಿಗಳ ಉತ್ಪಾದನೆಗೆ ಬೀಗ ಬೀಳಲಿ...

 

ಸನ್ಮಾರ್ಗ ಸಂಪಾದಕೀಯ

ಕರ್ನಾಟಕ ಹೈಕೋರ್ಟ್ ನ  ನ್ಯಾಯಾಧೀಶ ವೇದವ್ಯಾಸಾಚಾರ್ ಮತ್ತು ಅಲಹಾಬಾದ್ ಹೈಕೋರ್ಟ್ ನ  ನ್ಯಾಯಾಧೀಶ  ರೋಹಿತ್ ರಂಜನ್ ಅಗರ್ವಾಲ್ ಅವರ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳಿಗೆ ಸುಪ್ರೀಮ್ ಕೋರ್ಟ್ ಅಸಂತೋಷ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದೆ. ಮಾತ್ರವಲ್ಲ,  ಅವರ ಹೇಳಿಕೆಗಳನ್ನು ಅಳಿಸಿ ಹಾಕಿದೆ. ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಮುಸ್ಲಿಮ್ ಬಾಹುಳ್ಯ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಈ ವೇದವ್ಯಾಸಾಚಾರ್  ಪಾಕಿಸ್ತಾನಕ್ಕೆ ಹೋಲಿಸಿದ್ದರು. ಹಾಗೆಯೇ, ಧಾರ್ಮಿಕ ಮತಾಂತರವನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸದಿದ್ದರೆ ಮುಂದೊಂದು  ದಿನ  ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತರು ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರಾಗುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ರೋಹಿತ್ ರಂಜನ್ ಅಗರ್ವಾಲ್ ಹೇಳಿದ್ದರು. ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ,

ಸುಪ್ರೀಮ್ ಕೋರ್ಟ್ ಏನೋ ಇವರಿಗೆ ಬುದ್ಧಿ ಹೇಳಿದೆ. ಆದರೆ, ಬುದ್ಧಿ ಹೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದ ಸ್ಥಾನವೇ ಅದು?  ಹೈಕೋರ್ಟ್ ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರೆಂದರೆ ಅವರಲ್ಲಿ ಅಪಾರ ಅನುಭವ ಇರುತ್ತದೆ. ಪ್ರಕರಣವನ್ನು ಮತ್ತು ಸಮಾಜವನ್ನು ಅತ್ಯಂತ  ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ  ಅವಲೋಕಿಸುವ ಜಾಣ್ಮೆಯೂ ಇರುತ್ತದೆ. ಹೀಗಿದ್ದೂ ಇಷ್ಟೊಂದು ಸಡಿಲ ಹೇಳಿಕೆಯನ್ನು ಇವರು ನೀಡಲು  ಸಾಧ್ಯವಾದದ್ದು ಹೇಗೆ? ಸೋಶಿಯಲ್ ಮೀಡಿಯಾದ ಪ್ರಭಾವಕ್ಕೆ ಅರಿವಿಲ್ಲದೆಯೇ ಇವರು ಒಳಗಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆಯೇ?  ಮುಸ್ಲಿಮ್ ಸಮುದಾಯದ ಬಗ್ಗೆ ಸುಳ್ಳಿನ ಕಾರ್ಖಾನೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿದಿನ ಉತ್ಪಾದಿಸಿ ಹಂಚಲಾಗುತ್ತಿರುವ ಸುದ್ದಿಗಳು  ನ್ಯಾಯಾಲಯಗಳ ಮೇಲೂ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರತೊಡಗಿದೆಯೇ?

ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಮಹಾಲಕ್ಷ್ಮಿ ಎಂಬವರ ಹತ್ಯೆ ನಡೆಯಿತು. ಆಕೆಯ ದೇಹವನ್ನು 50 ತುಂಡುಗಳನ್ನಾಗಿ ಕತ್ತರಿಸಿ  ಫ್ರಿಡ್ಜ್ನಲ್ಲಿ ಇಡಲಾಗಿತ್ತು. ಈ ಕ್ರೌರ್ಯ ಬೆಳಕಿಗೆ ಬಂದ ತಕ್ಷಣ ಮುಸ್ಲಿಮ್ ದ್ವೇಷಿಗಳು ಚುರುಕಾದರು. ಅಶ್ರಫ್ ಎಂಬವ  ಈಕೆಯನ್ನು ಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ಪುಕಾರು ಹಬ್ಬಿಸಿದರು. ರಾಜ್ಯ ಬಿಜೆಪಿಯ ಅಧಿಕೃತ ಸೋಶಿಯಲ್ ಮೀಡಿಯಾ  ಖಾತೆಯಲ್ಲೇ  ಈ ಸುಳ್ಳು ಸುದ್ದಿ ಪ್ರಕಟವಾಯಿತು. ‘ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಸರಕಾರದ ಓಲೈಕೆ ನೀತಿಯಿಂದಾಗಿ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಕಾನೂನು  ಸುವ್ಯವಸ್ಥೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ಕುಸಿದಿದೆ. ಅಶ್ರಫ್‌ನಿಂದ ನಡೆದಿರುವ ಮಹಾಲಕ್ಷ್ಮಿಯ ಹತ್ಯೆಯು ಕನ್ನಡಿಗರು ಇಲ್ಲಿ ಸುರಕ್ಷಿತರಲ್ಲ ಅನ್ನುವುದನ್ನು ಸಾಬೀತುಪಡಿಸಿದೆ’ ಎಂದು ಬಿಜೆಪಿ ಕರ್ನಾಟಕ ಎಂಬ ಅಧಿಕೃತ ಎಕ್ಸ್ ಖಾತೆಯಲ್ಲಿ ಬರೆಯಲಾಗಿದೆ. ಪ್ರಮುಖ  ಟಿವಿ ಚಾನೆಲ್ ನ್ಯೂಸ್ 18ನ ನಿರೂಪಕ ಅಮನ್ ಚೋಪ್ರಾ ಅಂತೂ ಅಶ್ರಫ್‌ನಿಂದಲೇ ಮಹಾಲಕ್ಷ್ಮಿಯ ಹತ್ಯೆ ನಡೆದಿದೆ  ಎಂಬುದನ್ನು ಕಣ್ಣಾರೆ ಕಂಡಂತೆ  ವಾದಿಸಿದ್ದೂ ನಡೆಯಿತು. ಈ ಸುದ್ದಿ ಎರಡ್ಮೂರು ದಿನಗಳ ಕಾಲ ಸೋಶಿಯಲ್  ಮೀಡಿಯಾದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಟಿವಿ ಚಾನೆಲ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಎಗ್ಗಿಲ್ಲದೇ ಹರಿದಾಡಿದ ಬಳಿಕ ಕೊಲೆಗಾರ ಅಶ್ರಫ್ ಅಲ್ಲ ಅನ್ನುವುದು ಬೆಳಕಿಗೆ  ಬಂತು. ಒಡಿಸ್ಸಾದ ಮುಕ್ತಿ ರಂಜನ್ ರಾಯ್  ಎಂಬಾತ ಈ ಹತ್ಯೆ ನಡೆಸಿದ್ದ. ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಹತ್ಯೆ ನಡೆಸಿದ ಬಳಿಕ ನೇರ  ಒಡಿಸ್ಸಾಕ್ಕೆ ತೆರಳಿದ ಆತ, ಒತ್ತಡ ತಾಳಲಾರದೇ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದ.

ಇಂಥದ್ದು ಪ್ರತಿದಿನವೆಂಬಂತೆ  ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಮುಸ್ಲಿಮರನ್ನು ಕಳ್ಳರು, ದೇಶದ್ರೋಹಿಗಳು, ಹಿಂದೂ ವಿರೋ ಧಿಗಳು, ಮತಾಂತರಿಗಳು, ಪಾಕಿಸ್ತಾನಿಗಳು, ಜಿಹಾದಿಗಳು.. ಎಂದು ಮುಂತಾಗಿ ತರತರದ ಪ್ರಚಾರಗಳನ್ನು  ನಡೆಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಹೆಚ್ಚಿನ ಎಲ್ಲ ಆರೋಪಗಳು ಸುಳ್ಳೆಂದು ಸಾಬೀತಾದರೂ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಸುಳ್ಳನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸಿ  ಹಂಚಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಸತ್ಯಸುದ್ದಿ ಬಹಿರಂಗಕ್ಕೆ ಬರುವಾಗ ದಿನಗಳು ಕಳೆಯುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಅಷ್ಟು ಅವಧಿಯೊಳಗೆ ಸುಳ್ಳು ತಲು ಪಬೇಕಾದವರಿಗೆಲ್ಲ ತಲುಪಿರುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಭರವಸೆಯೇ ಈ ಸುಳ್ಳನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸಿ ಹಂಚುವವರದ್ದಾಗಿದೆ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ  ಪುರಾವೆಗಳ ಅಗತ್ಯ ಇಲ್ಲ. 140 ಕೋಟಿ ಜನಸಂಖ್ಯೆ ಇರುವ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಅಪರಾಧ ಕೃತ್ಯಗಳು ನಡೆಯುವುದು ಆಶ್ಚರ್ಯದ  ಸಂಗತಿಯಲ್ಲ. ಇದುವೇ ಸುಳ್ಳಿನ ಕಾರ್ಖಾನೆ ನಡೆಸುತ್ತಿರುವವರ ಪಾಲಿನ ಆಮ್ಲಜನಕ. ಇಂಥವುಗಳಲ್ಲಿ ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಘಟನೆಯ ನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಅದಕ್ಕೆ ಮುಸ್ಲಿಮ್ ಬಣ್ಣವನ್ನು ಬಳಿದು ಸೋಶಿಯಲ್ ಮೀಡಿಯಾದಲ್ಲಿ ಹಂಚುವುದು ಇವರ ತಂತ್ರ.  ಆದರೆ,

ಈ ಅಪರಾಧಕ್ಕೆ ಶಿಕ್ಷೆ ಏನು? ಈ ಕಾರ್ಖಾನೆಗಳಿಗೆ ಬೀಗ ಜಡಿಯುವವರು ಯಾರು? ತಮ್ಮನ್ನು ಕಾನೂನು ಕಟ್ಟಿಹಾಕುವುದಿಲ್ಲ  ಎಂಬ ಭಂಡ ಧೈರ್ಯವೇ ಇಂಥ ಸುಳ್ಳನ್ನು ಹರಡುವವರ ಮೂಲ ಬಂಡವಾಳ. ಸೋಶಿಯಲ್ ಮೀಡಿಯಾದಲ್ಲಿ ಏನು  ಬರೆದು ಹಾಕಿದರೂ ನಡೆಯುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಭಾವನೆ ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿದೆ. ಇದನ್ನು ಸುಳ್ಳು ಮಾಡಬೇಕಾದ ವ್ಯವಸ್ಥೆ  ಕೈಕಟ್ಟಿಕೊಂಡಂತಿದೆ. ಈ ಮಹಾಲಕ್ಷ್ಮಿ ಪ್ರಕರಣವನ್ನೇ ಎತ್ತಿಕೊಳ್ಳಿ. 

ಎರಡ್ಮೂರು ದಿನಗಳ ಕಾಲ ಸುಳ್ಳನ್ನು ಹರಡಿದವರ ಮೇಲೆ  ಈವರೆಗೂ ಯಾವ ಕ್ರಮವನ್ನೂ ಕೈಗೊಳ್ಳಲಾಗಿಲ್ಲ. ಇದು ಸುಳ್ಳು ಹರಡುವವರಲ್ಲಿ ಧೈರ್ಯವನ್ನು ಮೂಡಿಸುತ್ತದೆ.  ಮತ್ತೊಂದು ಸುಳ್ಳನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸಿ ಹಂಚುವುದಕ್ಕೂ ಪ್ರೇರಣೆ ನೀಡುತ್ತದೆ. ನಿರಂತರ ಹೀಗೆ ಸುಳ್ಳನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸಿ  ಹಂಚುವುದರಿಂದ  ಒಟ್ಟು ಸಮಾಜದ ಮೇಲೆ ಪ್ರಭಾವ ಬಿದ್ದೇ  ಬೀಳುತ್ತದೆ. ಮುಸ್ಲಿಮರನ್ನು ಅಪರಾಧಿಗಳಂತೆ ನೋಡುವುದಕ್ಕೆ  ಇಂಥ ಸುಳ್ಳುಗಳು ಸಮಾಜವನ್ನು ಸಜ್ಜುಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ. ದೇಶದಲ್ಲಿ ಈಗಾಗಲೇ ಮುಸ್ಲಿಮ್ ವಿರೋಧಿ ಭಾವನೆಗಳು  ದಟ್ಟವಾಗಿರುವುದರ ಹಿಂದೆ ಇಂಥ ಸುಳ್ಳುಗಳ ಪಾತ್ರ ಬಹಳವಿದೆ. ಇದೇ ಮಹಾಲಕ್ಷ್ಮಿ ಹತ್ಯೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳದಲ್ಲಿ  ಸುಳ್ಳು ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಹರಡಲಾಗಿತ್ತು ಎಂಬುದೇ ಈ ಸುಳ್ಳಿನ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯನ್ನು ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಘಟನೆ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ನಡೆದಿದೆಯಾದರೂ ಸುಳ್ಳು ಸುದ್ದಿಗಳು ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಸೀಮಿತವಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಬಿಜೆಪಿ ಐಟಿ ಸೆಲ್‌ಗಳು ಈ ಸುಳ್ಳನ್ನು  ದೇಶದಾದ್ಯಂತ ಹರಡುವಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಈ ಸುಳ್ಳನ್ನು ಕೇವಲವಾಗಿ ಕಾಣುವುದು ದೇಶದ ಆಂತರಿಕ  ಭದ್ರತೆಯ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಅಪಾಯಕಾರಿ. ಮುಸ್ಲಿಮರ ವಿರುದ್ಧ ಯಾವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲೂ ದಂಗೆ ಎಬ್ಬಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಪೂರಕ  ವಾತಾವರಣವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಲು ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಗುಂಪು ಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ. ಇದು ಬರೇ ರಾಜಕೀಯ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಯ  ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಮಾತ್ರ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಸಂಚಲ್ಲ. ರಾಜಕೀಯ ಲಾಭದಾಚೆಗೆ ಒಂದು ಸಮುದಾಯದ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನೇ ಅಪಾಯಕ್ಕೆ  ಒಡ್ಡುವ ತಂತ್ರವೂ ಇರುವಂತಿದೆ.

ಸದ್ಯ ಪ್ರಭುತ್ವ ಎರಡು ಪ್ರಮುಖ ಅಂಶಗಳತ್ತ ಗಮನ ಹರಿಸಬೇಕು. 1. ಸುಳ್ಳು ಸುದ್ದಿಗಳನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುವುದು. 2. ಸುಳ್ಳು  ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸಿ ಹಂಚುವವರ ವಿರುದ್ಧ ಕಠಿಣ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಕೈಗೊಳ್ಳುವುದು. ಕನಿಷ್ಠ 6 ತಿಂಗಳ ಅವಧಿಗಾದರೂ  ಜಾಮೀನು ದೊರೆಯದಂಥ ಸೆಕ್ಷನ್‌ಗಳಡಿ ಕ್ರಮ ಕೈಗೊಳ್ಳುವ ನಿಷ್ಠುರತೆಯನ್ನು ಸರಕಾರ ಪ್ರದರ್ಶಿಸಬೇಕು. ಒಮ್ಮೆ ಸರಕಾರ  ಇಂಥ ಸಾಹಸಕ್ಕೆ ಕೈ ಹಾಕಿದರೆ, ಸುಳ್ಳಿನ ಕಾರ್ಖಾನೆಗಳು ತನ್ನಿಂತಾನೇ ಬಾಗಿಲು ಹಾಕಲು ಶುರು ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಇದು ಸದ್ಯದ  ತುರ್ತು ಅಗತ್ಯವೂ ಹೌದು. ಬಹುಶಃ, ಸುಳ್ಳಿನ ಕುರಿತು ಸರಕಾರಗಳ ಮೃದು ನೀತಿಯೇ ಸುಳ್ಳಿನ ವಿಜೃಂಭಣೆಗೆ ಮೂಲ  ಕಾರಣ ಎನ್ನಬೇಕು. ಮುಖ್ಯವಾಗಿ, ಪ್ರಭುತ್ವದಲ್ಲಿರುವವರಿಗೆ ಮುಸ್ಲಿಮರ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು  ಸಾಧ್ಯವಾಗದಿರುವುದು ಈ ಉದಾಸೀನ ನೀತಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗಿರಬಹುದು. ಸುಳ್ಳನ್ನು ತಡೆಯುವುದಕ್ಕೆ ಕ್ರಮ ಕೈಗೊಳ್ಳಬೇಕಾದ  ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರದ ಸಚಿವ ಸಂಪುಟದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನೇ ಒಬ್ಬ ಮುಸ್ಲಿಮ್ ಪ್ರತಿನಿಧಿ ಇಲ್ಲ. ಮುಸ್ಲಿಮರನ್ನು ವೈರಿಗಳಂತೆ  ಬಿಂಬಿಸಿಯೇ ಕೇಂದ್ರದ ಈಗಿನ ಸರಕಾರ ಅಧಿಕಾರ ಪಡೆದಿದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಸುಳ್ಳು ಸುದ್ದಿಗಳು ಅವರ ಪಾಲಿಗೆ ವರವೇ  ಹೊರತು ಶಾಪವಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ಕೇಂದ್ರದಿಂದ  ಸಮರ್ಪಕ ನೀತಿ ಪ್ರಕಟವಾದೀತು ಎಂದು ಹೇಳುವಂತಿಲ್ಲ. ಒಂದುವೇಳೆ,  ಸುಳ್ಳು ಸುದ್ದಿಗಳ ಮೇಲೆ ಕ್ರಮ ಕೈಗೊಳ್ಳುವ ನೀತಿ ಜಾರಿಗೊಳಿಸಿದರೂ ಅದು ಎಷ್ಟು ಪಕ್ಷಪಾತಿ ರಹಿತವಾಗಿರಬಹುದು  ಎಂಬ ಬಗ್ಗೆ ಅನುಮಾನವಿದೆ. ಆದರೂ,

ಸುಳ್ಳುಗಳ ನಿಯಂತ್ರಣಕ್ಕೆ ಕ್ರಮ ಕೈಗೊಳ್ಳಲೇಬೇಕು. ನಿರಂತರ ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಸಮುದಾಯವನ್ನು ಕಟಕಟೆಯಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಿಸುತ್ತಾ ಇರುವುದರಿಂದ ಸಮಾಜವೇ ಅದನ್ನು ನಂಬಿಬಿಡುತ್ತದೆ. ಸರಕಾರಿ ಅಧಿಕಾರಿಗಳಾಗಲಿ, ಪೊಲೀಸ್ ಇಲಾಖೆಯಾಗಲಿ  ಎಲ್ಲರೂ ಈ ಸಮಾಜದ ಭಾಗವೇ ಆಗಿರುವುದರಿಂದ ಅವರನ್ನು ಈ ಸುಳ್ಳುಗಳು ಪ್ರಭಾವಿಸದೆ ಇರಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ.  ಮುಸ್ಲಿಮರ ಬಗ್ಗೆ ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರೇ ಆಕ್ಷೇಪಾರ್ಹ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿಕೆ ನೀಡುತ್ತಾರೆಂದ ಮೇಲೆ ಉಳಿದವರ ಬಗ್ಗೆ  ಹೇಳುವುದಕ್ಕೇನಿದೆ? ಆದ್ದರಿಂದ, ಸುಳ್ಳು ಸುದ್ದಿಗಳ ವಿರುದ್ಧ ಧರ್ಮ ನೋಡದೇ ಕ್ರಮ ಕೈಗೊಳ್ಳುವ ಬಗ್ಗೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಗಂಭೀರ  ಚಿಂತನೆ ನಡೆಸಲಿ.
ಈ ಸುಳ್ಳುಗಳೆಲ್ಲ ಉದ್ದೇಶರಹಿತ ಮತ್ತು ಅಚಾನಕ್ ಬೆಳವಣಿಗೆಗಲ್ಲ. ಅದರ ಹಿಂದೆ ವ್ಯವಸ್ಥಿತ ತಂತ್ರವಿದೆ. ಅದನ್ನು ಬಯಲಿಗೆಳೆದು ಸಮಾಜದ ಆರೋಗ್ಯವನ್ನು ಕಾಪಾಡಬೇಕಾದ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆ ಸರಕಾರದ ಮೇಲಿದೆ.

ಜಮಾಅತೆ ಇಸ್ಲಾಮೀ ನಾಯಕರನ್ನು ನೇಣಿಗೇರಿಸಿದ್ದ ಹಸೀನಾಗೆ ನೇಣು ಭೀತಿ

‘ಯುದ್ಧಾಪರಾಧ ನ್ಯಾಯ ಮಂಡಳಿ’ಯನ್ನು ರಚಿಸಿ 5 ಮಂದಿ ಜಮಾಅತೆ ಇಸ್ಲಾಮೀ  ನಾಯಕರನ್ನು ನೇಣಿಗೇರಿಸಿದ್ದ  ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶದ ಪದಚ್ಯುತ ಪ್ರಧಾನಿ ಶೇಖ್ ಹಸೀನಾ ಅವರು ಇದೀಗ ಸ್ವತಃ ನೇಣು ಶಿಕ್ಷೆಯ ಭೀತಿಯನ್ನು  ಎದುರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅವರ ವಿರುದ್ಧ ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶದಲ್ಲಿ ಹತ್ಯೆ, ಹತ್ಯಾ ಪ್ರಚೋದನೆ ಸಹಿತ ವಿವಿಧ ಕಲಂಗಳಡಿ ಪ್ರಕರಣ  ದಾಖಲಿಸಲಾಗಿದೆ.

 2001 ರಿಂದ 2006ರ ವರೆಗೆ ಅಧಿಕಾರದಲ್ಲಿದ್ದ ಬೇಗಂ ಖಲೀದಾ ಝಿಯಾ ಅವರ ಸರಕಾರದ  ಪಾಲುದಾರನಾಗಿ ಜಮಾಅತೆ ಇಸ್ಲಾಮಿಯು ಬಾಂಗ್ಲಾ ದೇಶದ ನಾಗರಿಕರ ಗಮನ ಸೆಳೆದಿತ್ತು. ಜಮಾಅತ್ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿದ್ದ  ಮೌಲಾನಾ ಮುತೀರ‍್ರಹ್ಮಾನ್ ನಿಝಾಮಿ ಅವರು ಕೃಷಿ ಮತ್ತು ಉದ್ಯಮ ಸಚಿವರಾಗಿ ಆಯ್ಕೆಯಾದುದಲ್ಲದೆ, ತನ್ನ  ಭ್ರಷ್ಟರಹಿತ ಪಾರದರ್ಶಕ ನೀತಿಯಿಂದ ಜನಪ್ರಿಯರಾದರು. ಇವರೂ ಸಹಿತ 2001ರಲ್ಲಿ ಪಾರ್ಲಿಮೆಂಟ್‌ಗೆ ಆಯ್ಕೆಯಾಗಿದ್ದ  ಜಮಾಅತ್‌ನ ಎಲ್ಲಾ 18 ಮಂದಿ ಸಂಸದರಲ್ಲಿ ಯಾರೊಬ್ಬರೂ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರದಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. ಅದೇವೇಳೆ,

2006ರ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಖಲೀದಾ ಝಿಯಾ ಸರ್ಕಾರ ಪತನಗೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕೆ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರವೂ ಒಂದು ಪ್ರಬಲ  ಕಾರಣವಾಗಿತ್ತು. ಈ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಶೇಖ್ ಹಸೀನಾ ಅವರ ಅವಾಮೀ ಲೀಗ್ ಪಕ್ಷ ಬಹುಮತ ಪಡಕೊಂಡಿತಾದರೂ  ಜಮಾಅತೆ ಇಸ್ಲಾಮಿಯನ್ನು ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶಿಯರು ಭವಿಷ್ಯದ ಆಡಳಿತ ಪಕ್ಷವಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸುವ ಸೂಚನೆಯನ್ನು ನೀಡಿದ್ದರು.  ಆಡಳಿತ ವಿರೋಧಿ ಅಲೆಯಿಂದಾಗಿ ಜಮಾಅತ್ ಗಣನೀಯ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಪಾರ್ಲಿಮೆಂಟ್ ಸೀಟನ್ನು ಕಳಕೊಂಡರೂ  ತಳಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಅದು ತನ್ನ ಜಾಲವನ್ನು ವಿಸ್ತರಿಸಿಕೊಂಡಿತ್ತು. ಶಿಕ್ಷಣ, ಆರೋಗ್ಯ ಮತ್ತು ನಾಗರಿಕ ಸೌಲಭ್ಯ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಅದು  ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶೀಯರ ಮನೆ-ಮನಕ್ಕೆ ತಲುಪಿತ್ತು. ಮುಂದಿನ ಪಾರ್ಲಿಮೆಂಟ್ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಶೇಖ್ ಹಸೀನಾ ಅವರಿಗೆ  ಕಂಟಕವಾಗುವ ಎಲ್ಲ ಸೂಚನೆಯನ್ನೂ ಅದು ನೀಡಿತ್ತು. ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ ಮತ್ತು ಜನಾಕ್ರೋಶಕ್ಕೆ ತುತ್ತಾಗಿದ್ದ ಖಾಲಿದಾ ಝಿಯಾ  ಅವರ ಪಕ್ಷವನ್ನು ಎದುರಿಸುವಷ್ಟು ಸುಲಭವಾಗಿ ಬೇರುಮಟ್ಟ ದಲ್ಲಿ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಜಮಾಅತೆ  ಇಸ್ಲಾಮಿಯನ್ನು ಎದುರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ಹಸೀನಾ ತಿಳಿದುಕೊಂಡರು. 2006ರ ಚುನಾವಣಾ ಪ್ರಚಾರದಲ್ಲೇ  ಇದು ಅವರಿಗೆ ಮನವರಿಕೆ ಯಾಗಿತ್ತು. ಆದ್ದರಿಂದಲೇ, ‘ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬಂದರೆ ಯುದ್ಧಾಪರಾಧ ನ್ಯಾಯಮಂಡಳಿ’  ರಚಿಸುವುದಾಗಿ ಘೋಷಿಸಿದ್ದರು. 2009ರಲ್ಲಿ ಅವರು ಯುದ್ಧಾಪರಾಧ ನ್ಯಾಯಮಂಡಳಿಯನ್ನು ರಚಿಸಿದರು. ನಿಜವಾಗಿ,

ಯುದ್ಧಾಪರಾಧಗಳನ್ನು ತನಿಖಿಸುವುದೇ ಅವರ ಉದ್ದೇಶವಾಗಿದ್ದರೆ 1996ರಿಂದ 2001ರ ವರೆಗೆ ಪ್ರಧಾನಿಯಾಗಿದ್ದಾಗಲೇ  ಅವರಿಗೆ ಈ ನ್ಯಾಯಮಂಡಳಿಯನ್ನು ರಚಿಸಬಹುದಿತ್ತು. ಅಲ್ಲದೇ 1996ರ ಪಾರ್ಲಿಮೆಂಟ್ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಶೇಖ್  ಹಸೀನಾರನ್ನು ಜಮಾಅತೆ ಇಸ್ಲಾಮೀ ಬೆಂಬಲಿಸಿತ್ತು ಮತ್ತು ಖಲೀದಾ ಝಿಯಾಗೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ನಿಂತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಶೇಖ್  ಹಸೀನಾ ಸರಕಾರದಲ್ಲಿ ಜಮಾಅತ್ ಭಾಗಿಯಾಗಲಿಲ್ಲ ಮತ್ತು 1998ರಲ್ಲಿ ಖಲೀದಾ ಝಿಯಾರ ಜೊತೆ ಮೈತ್ರಿ  ಮಾಡಿಕೊಂಡಿತು. ಇದಕ್ಕಿಂತ ಮೊದಲು ಶೇಖ್ ಹಸೀನಾರ ತಂದೆ ಶೇಖ್ ಮುಜೀಬರ‍್ರಹ್ಮಾನ್‌ರು 1971ರಲ್ಲಿ ಹೊಸದಾಗಿ  ರಚನೆಗೊಂಡ ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶದ ಪ್ರಪ್ರಥಮ ಪ್ರಧಾನಿಯಾಗಿದ್ದರು. ಅವರನ್ನು ಬಾಂಗ್ಲಾದ ರಾಷ್ಟ್ರ ಪಿತ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗು  ತ್ತದೆ. ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶದ ರಚನೆಗಾಗಿ 1971ರಲ್ಲಿ ಮುಜೀಬರ‍್ರಹ್ಮಾನ್ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಹೋರಾಟದ ವೇಳೆ ನಡೆದ  ನಾಗರಿಕರ ನರಮೇಧವನ್ನು ಶೇಖ್ ಹಸೀನಾ ಅವರು ಯುದ್ಧಾಪರಾಧ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಜಮಾಅತೆ ಇಸ್ಲಾಮೀ  ಇದರಲ್ಲಿ ಭಾಗಿಯಾಗಿದೆ ಎಂಬುದು ಅವರ ಆರೋಪ. ಆದರೆ,

ಈ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಅತೀ ಹೆಚ್ಚು ತಿಳಿದವರು ಶೇಖ್ ಮುಜೀಬರ‍್ರಹ್ಮಾನ್. ಪ್ರಧಾನಿಯಾಗಿದ್ದ ಮತ್ತು ಬಾಂಗ್ಲಾದ `ಗಾಂಧೀಜಿ'ಯಾಗಿದ್ದ ಅವರಿಗೆ ಇಂಥದ್ದೊಂದು  ನ್ಯಾಯಮಂಡಳಿ ರಚಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಸರ್ವ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವೂ ಇತ್ತು. ಆದರೂ ಅವರು  ರಚಿಸಲಿಲ್ಲ. ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ವಿಭಜನೆಗೆ ಜಮಾಅತೆ ಇಸ್ಲಾಮಿಯ ಬೆಂಬಲ ಇರಲಿಲ್ಲವಾದರೂ ಮತ್ತು ಪೂರ್ವ ಮತ್ತು ಪಶ್ಚಿಮ  ಪಾಕಿಸ್ತಾನವನ್ನು ಸ್ವಾಯತ್ತ ಪ್ರದೇಶವಾಗಿ, ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಕರೆನ್ಸಿ, ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಪಾಲಿಮೆಂಟ್‌ನ ರಚನೆಗಾಗಿ ಮುಜೀಬರ‍್ರಹ್ಮಾನ್ ನಡೆಸಿದ್ದ  ಹೋರಾಟವನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿತ್ತಾದರೂ ಅದು ಎಂದೂ ನಾಗರಿಕ ಹತ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಗಿಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ ಎಂಬುದೇ ಸತ್ಯ. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ  ಮುಜೀಬರ‍್ರಹ್ಮಾನ್‌ರು ಖಂಡಿತ ಯುದ್ಧಾಪರಾಧ ನ್ಯಾಯ ಮಂಡಳಿಯನ್ನು ರಚಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ,

2009ರಲ್ಲಿ ಪ್ರಧಾನಿ ಶೇಖ್ ಹಸೀನಾ ಯುದ್ಧಾಪರಾಧ ನ್ಯಾಯ ಮಂಡಳಿಯನ್ನು ರಚಿಸಿದರು. ಜಮಾಅತೆ ಇಸ್ಲಾಮಿಯನ್ನು  ಹಣಿಯುವುದೇ ಅವರ ಉದ್ದೇಶವಾಗಿತ್ತು. ಈ ನ್ಯಾಯಮಂಡಳಿ ಎಷ್ಟು ಏಕಮುಖವಾಗಿ ವಿಚಾರಣೆ ನಡೆಸಿತ್ತೆಂದರೆ,  ಇಂಟರ್‌ನ್ಯಾಶನಲ್ ಬಾರ್ ಅಸೋಸಿಯೇಶನ್, ನೋ ಪೀಸ್ ವಿದೌಟ್ ಜಸ್ಟಿಸ್, ಅಮೇರಿಕದ ಪಾರ್ಲಿಮೆಂಟ್ ಸದಸ್ಯರು,  ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಪಾರ್ಲಿಮೆಂಟ್ ಸದಸ್ಯರು, ಬ್ರಿಟನ್ ಮತ್ತು ವೇಲ್ಸ್ ಮಾನವ ಹಕ್ಕು ಸಮಿತಿ, ಆಮ್ನೆಸ್ಟಿ ಇಂಟರ್‌ನ್ಯಾಶನಲ್‌ಗಳು  ನ್ಯಾಯ ಮಂಡಳಿಯ ಉದ್ದೇಶಶುದ್ಧಿಯನ್ನೇ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದುವು. ಆದರೆ, ಹಸೀನಾ ಇವಾವುದನ್ನೂ ಕಿವಿಗೆ ಹಾಕಿ ಕೊಳ್ಳಲೇ ಇಲ್ಲ.  ಜಮಾಅತ್‌ನ ಪ್ರಮುಖ ನಾಯಕರಾದ ಅಲಿ ಅಹ್ಸನ್ ಮುಜಾಹಿದ್, ಅಬ್ದುಲ್ ಕಾದರ್ ಮುಲ್ಲಾ, ಮುಹಮ್ಮದ್  ಕಮರುಝ್ಝಮಾನ್, ಅಲಿ ಕಾಸಿಂ ಮತ್ತು ಖಲೀದಾ ಝಿಯಾ ಸರಕಾರದಲ್ಲಿ ಸಚಿವರಾಗಿದ್ದ ಮುತೀವುರ‍್ರಹ್ಮನ್  ನಿಝಾಮಿಯನ್ನು ಗಲ್ಲಿಗೇರಿಸಿತು. ಈ ತೀರ್ಪುಗಳನ್ನು ಸುಪ್ರೀಮ್ ಕೋರ್ಟ್ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಶ್ನಿಸಲಾಯಿತಾದರೂ ಪ್ರಯೋಜ ನವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅಂದಹಾಗೆ, ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಹಸೀನಾ ಪದಚ್ಯುತಿಗೆ ಕಾರಣವಾದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಹೋರಾಟಗಾರರು ಸುಪ್ರೀಮ್  ಕೋರ್ಟನ್ನು ಸುತ್ತುವರಿದಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಮುಖ್ಯ ನ್ಯಾಯಾಧೀಶ ರಾಜೀನಾಮೆ ಕೊಡುವಂತೆ ಮಾಡಿದ್ದು ಇಲ್ಲಿ ಸ್ಮರಣಾರ್ಹ.  ಕೋರ್ಟ್ ನ  ಉಳಿದ ಐವರು ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರ ರಾಜೀನಾಮೆಯನ್ನೂ ಈ ಹೋರಾಟಗಾರರು ಆಗ್ರಹಿಸಿದ್ದರು ಎಂಬುದೂ  ಇಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯ. ರಾಜೀನಾಮೆ ನೀಡಿದ ಮುಖ್ಯ ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರು ಹಸೀನಾ ಅವರ ಆಪ್ತರೂ ಬಂಧುವೂ ಆಗಿದ್ದರು  ಎಂಬುದನ್ನು ಪರಿಗಣಿಸಿದರೆ, ಒಟ್ಟು ನ್ಯಾಯಾಂಗ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಹಸೀನಾ ಹೇಗೆ ದುರ್ಬಳಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದರು  ಎಂಬುದು ಮನದಟ್ಟಾಗುತ್ತದೆ. ಆಘಾತಕಾರಿ ಸಂಗತಿ ಏನೆಂದರೆ,

ಹೆದರಿಸಿ, ಬೆದರಿಸಿ, ಅಪಹರಿಸಿ ಸಾಕ್ಷಿಗಳಿಂದ ಸಾಕ್ಷ್ಯ  ಪಡೆಯಲಾಗಿತ್ತು ಎಂಬುದು. ಪಶ್ಚಿಮ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಬೋಶುಗೋರಿ  ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ ನಡೆದ 450 ಮಂದಿಯ ಹತ್ಯೆಗೆ ನಿಝಾಮಿ ಅವರನ್ನು ಹೊಣೆಗಾರರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಲಾಗಿತ್ತು. ಆ ಹತ್ಯಾಕಾಂಡ  ನಡೆಸಲು ನಿಝಾಮಿ ಅವರು ಪಾಕ್ ಸೈನಿಕರಿಗೆ ಗ್ರಾಮದ ದಾರಿ ತೋರಿಸಿದ್ದರು ಎಂಬುದು ಆರೋಪ. ಇದೇ ಆರೋಪದಲ್ಲಿ ಅವರನ್ನು ಗಲ್ಲಿಗೇರಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಆ ಹತ್ಯಾಕಾಂಡದಲ್ಲಿ ಬದುಕುಳಿದಿದ್ದ ಏಕೈಕ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಹೇಗೆ ಬಂದೂಕಿನ ಮೊನೆಯಲ್ಲಿಟ್ಟು ಸಾಕ್ಷ್ಯ  ಪಡೆಯಲಾಗಿತ್ತು ಎಂಬುದನ್ನು ಆ ಬಳಿಕದ ಸ್ಟಿಂಗ್ ಆಪರೇಶನ್ ಹೇಳಿತ್ತು. ಇದರ ಆಧಾರದಲ್ಲೇ  ಲಂಡ ನ್‌ನ ದಿ ಟೆಲಿಗ್ರಾಫ್ ಪತ್ರಿಕೆಯು ನಿಝಾಮಿ ವಿಚಾರಣಾ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯನ್ನೇ ಬೋಗಸ್ ಎಂದು ಹೇಳಿತ್ತು. ಆ ಸ್ಟಿಂಗ್ ಆಪರೇ ಶನ್‌ನಲ್ಲಿ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿ ತನ್ನನ್ನು ಪೊಲೀಸರು ಅಪಹರಿಸಿದ್ದು, ಮಂತ್ರಿಯ ಬಳಿಗೆ ಕೊಂಡೊಯ್ದದ್ದು ಮತ್ತು ಜೀವಬೆದರಿಕೆ  ಹಾಕಿದ್ದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಹೇಳಿಕೊಂಡಿದ್ದ. ಅಲ್ಲದೇ, ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ತಾನು ಜಮಾಅತೆ ಇಸ್ಲಾಮಿಗೆ ಓಟು ಹಾಕಿದ್ದೆ  ಎಂದೂ ಹೇಳಿದ್ದ.  ಪಾಕ್ ಸೇನೆಗೆ ದಾರಿ ತೋರಿಸಿದವನ ಹೆಸರು ಅಸದ್ ಎಂದಾಗಿದ್ದು, ಆತನನ್ನು ಸ್ವಾತಂತ್ರ‍್ಯ ಹೋರಾಟಗಾರರು ಬಂಧಿಸಿದರಲ್ಲದೇ ಜನತಾ ನ್ಯಾಯಾಯಲದಲ್ಲಿ ವಿಚಾರಣೆಗೆ ಒಳಪಡಿಸಿ ನೇಣಿಗೇರಿಸಿದ್ದರು ಎಂದೂ ಆತ ಸ್ಟಿಂಗ್ ಆಪರೇಶನ್ ನಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ್ದ. ನಿಝಾಮಿ ವಿರುದ್ಧ ತಾನು ಸಾಕ್ಷ್ಯ  ನುಡಿಯದಿದ್ದರೆ ಪೊಲೀಸ್ ಇಲಾಖೆಯಲ್ಲಿರುವ ತನ್ನ ಮಗನ ಕೆಲಸ  ಹೋಗಲಿದೆ ಎಂಬ ಭೀತಿಯನ್ನೂ  ಆತ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ್ದ.

ಬಾಂಗ್ಲಾದ ಯುದ್ಧಾಪರಾಧ ನ್ಯಾಯ ಮಂಡಳಿಯ ವಿವಿಧ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಅಧ್ಯಯನ ನಡೆಸಿದರೆ, ಹಸೀನಾ ಎಂಥ  ಸರ್ವಾಧಿಕಾರಿ ಮನಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು ಅನ್ನುವುದು ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ. ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ಪರ್ಧಿಸದಂತೆ ಜಮಾಅತೆ  ಇಸ್ಲಾಮೀ ವಿರುದ್ಧ ನಿಷೇಧ ಹೊರಡಿಸುವುದಕ್ಕೂ ಅವರು ಸಫಲವಾದರು. ತನ್ನ ವಿರುದ್ಧದ ಪ್ರತಿ ಧ್ವನಿಯನ್ನೂ ಹತ್ತಿಕ್ಕಿದರು.  ಜಮಾಅತೆ ಇಸ್ಲಾಮಿಯ ಸಾವಿರಾರು ಕಾರ್ಯಕರ್ತರು ತಲೆಮರೆಸಿಕೊಂಡೋ ನಿರಾಶ್ರಿತರಾಗಿಯೋ ಬದುಕಿದರು. ಅವರ  ನಾಯಕರನ್ನು ಜೈಲಿಗಟ್ಟಿದರು. ಅದರ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳನ್ನು ಹತ್ತಿಕ್ಕಿದರು. ಇದರಿಂದ ನಾಗರಿಕರು ಎಷ್ಟು  ರೋಸಿಹೋದರೆಂದರೆ, 2022ರ ಪಾರ್ಲಿಮೆಂಟ್ ಚುನಾವಣೆಯನ್ನು ಬಹುತೇಕ  ಬಹಿಷ್ಕರಿಸಿದರು. ಕೇವಲ  40% ಮಂದಿಯಷ್ಟೇ ಮತದಾನ ಮಾಡಿದರು. ಹಸೀನಾರ ದಮನ ನೀತಿಯನ್ನು ಸ್ವತಃ ಅಮೇರಿಕವೇ ವಿರೋಧಿಸಿತು.  ಈಗಿನ ಮಧ್ಯಂತರ ಸರಕಾರದ ಪ್ರಧಾನಿ ಮುಹಮ್ಮದ್ ಯೂನುಸ್ ವಿರುದ್ಧವೇ 200ರಷ್ಟು ಕೇಸ್‌ಗಳನ್ನು ದಾಖಲಿಸಿ ಈ  ಹಸೀನಾ ಬಾಂಗ್ಲಾದಿಂದಲೇ ಓಡಿಸಿದ್ದರು. ಇದೀಗ,

ಅಂಥ ಹಸೀನಾರೇ ಮರಣ ದಂಡನೆ ಭೀತಿಯನ್ನು ಎದುರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಭಾರತ ಸರ್ಕಾರ ಒಂದೊಮ್ಮೆ ಹಸೀನಾರನ್ನು ಬಾಂಗ್ಲಾಕ್ಕೆ ಹಸ್ತಾನ್ತರಿಸಿದರೆ ಅವರಿಗೆ ಗಲ್ಲು ಶಿಕ್ಷೆ ಜಾರಿಯಾಗುವ ಸಾಧ್ಯತೆಯೂ ಇದೆ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಕಾಲ ಅತ್ಯಂತ ಶೀಘ್ರವಾಗಿ ಮತ್ತು  ಕಟುವಾಗಿ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸುತ್ತದೆ, ಅಲ್ಲವೇ?