ವಿಶೇಷ ಏನೆಂದರೆ, ಮದ್ಯ ನಿಷೇಧಕ್ಕೆ ಒತ್ತಾಯಿಸಿ ಸುಪ್ರೀಮ್ ಕೋರ್ಟ್‍ನಲ್ಲಿ ಅರ್ಜಿಯನ್ನು ದಾಖಲಿಸಿರುವುದು ಸರಕಾರ ಅಲ್ಲ, ಅಪಘಾತಕ್ಕೀಡಾಗಿ ವೀಲ್‍ಚೇರ್‍ಗೆ ಸೀಮಿತವಾದ ಹರ್ಮಾನ್ ಸಿಂಗ್ ಎಂಬ ವ್ಯಕ್ತಿ. ನಿಜವಾಗಿ ಮದ್ಯಪಾನವು ಚಾಲಕನ ನಿಯಂತ್ರಣವನ್ನು ಮಾತ್ರ ತಪ್ಪಿಸುವುದಲ್ಲ, ಈ ದೇಶದ ಕೋಟ್ಯಂತರ ಜನರ ನಾಡಿ ಬಡಿತವನ್ನೇ ತಪ್ಪಿಸುತ್ತದೆ. ಹಾಗಂತ, ಈ ಕುಡುಕರು ಆಶ್ರಯಿಸಿಕೊಂಡಿರುವುದು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮತ್ತು ರಾಜ್ಯ ಹೆದ್ದಾರಿಗಳ ಅಸುಪಾಸಿನಲ್ಲಿರುವ ಮದ್ಯದಂಗಡಿಗಳನ್ನಲ್ಲ. ಈ ಹೆದ್ದಾರಿಗಳ ತೀರಾ ತೀರಾ ಹೊರಗಡೆ ರಾಜ ಠೀವಿಯಿಂದ ಫೋಸು ಕೊಡುತ್ತಿರುವ ಮದ್ಯದಂಗಡಿಗಳನ್ನು. ದಿನವಹೀ ದುಡಿದ ದುಡ್ಡನ್ನು ಮದ್ಯದಂಗಡಿಗೆ ಸುರಿದು ಮನವನ್ನೂ ಮನೆಯನ್ನೂ ನರಕ್ಕೆ ಮಾಡುವ ಕೋಟ್ಯಂತರ ಕುಡುಕರನ್ನು ತಯಾರಿಸುತ್ತಿರುವುದು ಈ ಮದ್ಯದಂಗಡಿಗಳೇ. ಸರಕಾರಗಳ ಸಚಿವ ಸಂಪುಟದಲ್ಲಿ ಅಬಕಾರಿ ಎಂಬ ಮದ್ಯಪಾನದ ಖಾತೆಯೇ ಇದೆ. ಆ ಖಾತೆಯ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆಯೇ ಜನರಿಗೆ ಕುಡಿತವನ್ನು ಸುಲಭಗೊಳಿಸುವುದು ಮತ್ತು ಆದಾಯವನ್ನು ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕುವುದು. ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ, ಇಂಥದ್ದೊಂದು ದ್ವಂದ್ವ ಬೇರೆ ಇರಲು ಸಾಧ್ಯವೇ? ಒಂದು ಕಡೆ ಕುಡಿತವನ್ನು ಆರೋಗ್ಯಕ್ಕೆ ಹಾನಿಕರ ಎಂದು ಸರಕಾರ ಘೋಷಿಸುತ್ತಲೇ ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆ ಅದನ್ನು ಮಾರುವುದಕ್ಕೆಂದೇ ಖಾತೆಯೊಂದನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕೆ ಏನೆನ್ನಬೇಕು? ತನ್ನದೇ ಪ್ರಜೆಗಳನ್ನು ಅಂಗವಿಕಲರನ್ನಾಗಿಸಿಯೋ ರೋಗಿಗಳಾಗಿಸಿಯೋ ಅಥವಾ ಸಾವಿಗೆ ದೂಡಿಯೋ ಸರಕಾರವೊಂದು ಅದಾಯ ಗಳಿಸಲು ಶ್ರಮಿಸುತ್ತದೆಂಬುದು ಏನನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ? ಅಂದಹಾಗೆ, ಯಾವುದೇ ಸರಕಾರಿ ನೀತಿಯನ್ನು ಜನಪರವೋ ಜನವಿರೋಧಿಯೋ ಎಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಒಂದು ಮಾನದಂಡ ಇದೆ. ಅದು ಆದಾಯವನ್ನು ಆಧಾರವಾಗಿಕೊಂಡ ಮಾನದಂಡ ಅಲ್ಲ. ಜನರ ಒಳಿತು ಮತ್ತು ಸಂತೋವನ್ನು ಆ ಮಾನದಂಡ ಅವಲಂಬಿಸಿರುತ್ತದೆ. ಮದ್ಯ ಯಾವ ರೀತಿಯಲ್ಲೂ ಜನರ ಒಳಿತನ್ನು ಬಯಸುತ್ತಿಲ್ಲ. ಅದರ ಚಟಕ್ಕೆ ತುತ್ತಾದವರು ಮನೆ ಮತ್ತು ಸಮಾಜದ ನೆಮ್ಮದಿಯನ್ನು ಕೆಡಿಸಿ ಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಅಂಗವಿಕಲ ಸಮಾಜದ ಹುಟ್ಟಿಗೆ ಕಾರಣರಾಗುತ್ತಾರೆ. ಅಪಘಾತದ ಮೂಲಕ ಸಾಮೂಹಿಕ ಹತ್ಯೆಗೆ ಕಾರಣರಾಗುತ್ತಾರೆ. ಈ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ ಹೆದ್ದಾರಿಗಳಿಂದ ಮಾತ್ರ ಅಲ್ಲ, ಭೂಮಿಯಿಂದಲೇ ಮದ್ಯದಂಗಡಿಗಳು ತೆರವುಗೊಳ್ಳಲೇ ಬೇಕಾದ ಸರ್ವ ಅಗತ್ಯ ಇದೆ. ಇದರ ಆರಂಭ ಎಂಬ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಸುಪ್ರೀಮ್‍ಕೋರ್ಟ್‍ನ ಆದೇಶವನ್ನು ನಾವು ಸ್ವಾಗತಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ. ಈ ಆದೇಶವು ಮುಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಹೆದ್ದಾರಿಗಳ 500 ಮೀಟರ್ ಫಾಸಲೆಯನ್ನು ಮೀರಿ ಕಿಲೋ ಮೀಟರ್‍ಗಳಾಗಿ ಬಳಿಕ ದೇಶದಿಂದಲೇ ಮದ್ಯದಂಗಡಿಗಳನ್ನು ತೆರವುಗೊಳಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಬೇಕಾಗಿದೆ.
ಅಂದಹಾಗೆ, ಮದ್ಯ ಎಂಬುದು ಅನ್ನದಂತೆ ಅಲ್ಲ. ಅದೊಂದು ನಶೆ. ಅನ್ನ ನಶೆ ಅಲ್ಲ, ಆರೋಗ್ಯವರ್ಧಕ ಆಹಾರ. ಮದ್ಯವಂತೂ ಆರೋಗ್ಯವನ್ನು ಕೆಡಿಸುವ ಮತ್ತು ನಶೆಯಲ್ಲಿ ತೇಲಾಡಿಸುವ ಪಾನೀಯ. ಆದ್ದರಿಂದ ಅನ್ನದ ಬಟ್ಟಲು ಮತ್ತು ಮದ್ಯದ ಬಾಟಲು ಸರಿಸಮಾನವಾಗಿ ಗೌರವಕ್ಕೀಡಾಗಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ. ಅನ್ನವನ್ನು ಗೌರವಿಸುವ ಸಮಾಜ ಆರೋಗ್ಯಪೂರ್ಣವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ನಶೆಯನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸುವ ಸಮಾಜ ಅನಾರೋಗ್ಯವನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತದೆ. ಅನಾರೋಗ್ಯವು ಬಲಿಷ್ಠ ದೇಶವನ್ನು ಮತ್ತು ಆರೋಗ್ಯಪೂರ್ಣ ಚಿಂತನೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಅತ್ಯಾಚಾರಕ್ಕೂ ಮದ್ಯಕ್ಕೂ ನಡುವೆ ನಂಟಿರುವುದೇ ಅನ್ನ ಮತ್ತು ನಶೆಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಆಯ್ಕೆ ಯಾವುದಾಗಿರಬೇಕೆಂಬುದನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ನಶೆ ನಮ್ಮನ್ನು ಮತ್ತು ನಮ್ಮತನವನ್ನು ಕೊಂದರೆ ಅನ್ನ ನಮ್ಮನ್ನು ಮತ್ತು ದೇಶವನ್ನು ಬದುಕಿಸುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಸಾವನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸೋಣ. ಬದುಕನ್ನು ಆರಿಸೋಣ.
